ඊයේ මම ඇඬුවෙමි.
ඒ බාලචන්ද්‍රන් මරාදැමීමට පෙර හා පසු ඡායාරූප දැක ඒ සම්න්ධයෙන් පලවී තිබුණු වාර්තාව කියවීමෙන් පසුවය.
එලියකන්ද වධකාගාරය ගැන රෝහිත මුණසිංහ ලියූ පොත කියවා ඇඬු මා ඊයේ ඇඬීම අරුමයක් නොවේ.
මා ඊයේ ඇඬුවේ බාලචන්ද්‍රන් වෙනුවෙනි.
මා ඊයේ ඇඬුවේ දොලොස් වියට එළඹෙන වයසේ සිටින මගේ පුතා වෙනුවෙනි.
මා ඊයේ ඇඬුවේ මා වෙනුවෙනි.
මා ඊයේ ඇඬුවේ මගේ පියා වෙනුවෙනි.
මා ඊයේ ඇඬුවේ ලොව සියළු පුතුන් සහ පියවරුන් වෙනුවෙනි.
මේ පුවත අසා කම්පා නොවුනු පුතෙකු, පියෙකු හෝ මවෙකු සිටීදැයි පුවත් වෙබ් අඩවිවල, බ්ලොග් අඩවිවල දමා තිබුණු ප්‍රතිචාර නොකියවූයේ නම් මට සිතා ගත නොහැකි වෙනු ඇත.
http://kathandara.blogspot.com/2013/02/balachandran-humans-and-satanic-beings.html
No comments:
Post a Comment