Sunday, June 29, 2014

වැටකොළු, පතෝල කතන්දරයක් - Hidden treasure!

මං අවුරුදු තුනේ විතර පොඩි එකෙක් කාලේ අපේ අම්මා මට බත් කවන්න ගිහිල්ලා වෙච්ච කේස් එකක් ගැන කතන්දරයක් මං මීට අවුරුදු දෙකකට විතර කලින් ලියා පල කළා.

අද කියන්න යන්නේ ඒ වගේ ඇම්ඩන් කතාවක් නොවෙයි, මේක ඇත්තටම ඒකේ අනිත් පැත්ත!

දැන් සතියක් තිස්සේ විහිළුවට වගේ වෙජිටේරියන් ට්‍රයල් එකක නිරතවෙලා හිටියා වුනාට, මොකක් හරි හේතුවක් හින්දා මංතුමා පොඩි කාලේ ඉඳලාම සමහර එළවළු ජාති කන්න අකමැතියි.

http://kathandara.blogspot.com/2014/06/hidden-treasure.html

පරණ බඩු සහ අළුත් බඩු - Old is gold?

පොඩි කාලේ අප අසා ඇති තේරවිලි මතකද?

කපන්න කපන්න දික් වෙන්නේ මොකක්ද? යැයි ඇසීම එවැන්නකි.

මෙයට නිවරදි පිළිතුරු දෙකකි.

එකක් "අගල" යන්නය. අනෙක් පිළිතුර "රැවුල" යන්නය.

හෝදන්න හෝදන්න කිළුටු වෙන්නේ මොනවාද? යන්න මේ ආකාරයේ තවත් තේරවිල්ලකි. එයට නිවරදි පිළිතුර "වතුර" යන්නය.

අද මා මේ කතන්දරය ලියන්නේ එවැනි වෙනත් වැදගත් කරුණක් ගැන කතා කරන්නයි.

මේ තේරවිල්ල බලන්න.
http://kathandara.blogspot.com/2014/06/old-is-gold.html

Wednesday, June 25, 2014

හොඳයි කොරලා කෝ බලමු එහෙනං - Who dares wins..!

මගේ දෙමව්පියන් සහ ඥාති පරම්පරාව වගේම මංතුමාත් සාමාන්‍යයෙන් මාංශ භක්‍ෂකයෙක්. හැබැයි අපි පොඩි කාලේ හැමදාම වගේ කෑවේ හාල්මැස්සෝ, කීරමින්, කට්ට, පරා වගේ කරෝල තමයි වැඩි වශයෙන්ම.

ඉඳලා හිටලා දවසක, පාරේ යන මාළු කාරයාව අල්ලා ගන්න ලැබුණොත් (තාත්තා ගේ මහ ගෙදර ඉඳලා බස් පාරට ටිකක් දුරයි) මූදු මාළු කෑවා.

මහනායකලාත් අබෞද්ධ වැඩක් කියා පස්සෙන් පහු තීරණය කරපු මිරිදිය මාලු නං කෑවෙම නෑ වගේ. ඔන්නං එක දවසක් කාලා ඇති.

මස් කෑවෙත් මගුල් ගෙවල්වල හරි නෑදෑ ගෙදරක හරි ගියාම විතරයි. ඒත් ඉතිං බොහෝ විට චිකන් විතරයි. හරක් මස්, ඌරු මස් වගේ ජාති තාමත් අපේ මහ ගෙවල්වල උයන්නේ නෑ සාමාන්‍යයෙන් අද වුණත්.

ඒත් විස්ස විජ්ජාලෙට යන්න ගෙදරින් පිටවුණාට පස්සේ ඒ සේරම වෙනස් වුණා. මස් නැත්තං කොහොමද අර අක්බාර් හෝල් එකේ මුදලාලි ගේ බත් පිඟාන කන්නේ? මුං ඇටයි, රාබුයි, කොල ගෝවා මැල්ලුමයි!

පස්සෙන් පහු මස් හෝ මාළු ජාතියක් නැතුව බත් කෑමක් නැති වුණා, හාල්මැස්සෝ සහ කරවල ජාති කියන්නේ කලාතුරකින් කන ඩෙලිකසි එකක් බවට පත්වුණා!

අර පින්වන්ත කුමාරියෙක් ගැන කතන්දරේත් මේකට කෙළින්ම සම්බන්ධයි.

ඉතිං අද කතන්දරේ මේකයි.

http://kathandara.blogspot.com/2014/06/who-dares-wins.html

Saturday, June 21, 2014

ගණංකාර කතන්දර දෙකහමාරක් - Anyone for "user pays"?

අද මට කියන්න හිතුණා පොඩි ගණංකාර කතන්දර දෙක හමාරක් විතර.

මීට කලින් 2011 ඔක්තෝබරයේ දී ත් මං මේ වගේ කතන්දරයක් ලිව්වා ලස්සෙට කොඩිය නම් බිලියනේට දාන්නේ මොකක්ද? කියන නමින්.

ඊට පස්සේ ඒක දෙගුණයක් කරලා තවත් කතන්දරයක් ලිව්වා 2012 අගෝස්තුවේ දී කැකිරි, පිපිඤ්ඤා, චීන පටස් රතිඤ්ඤා සහ මිලියනය කියන නමින්.

මේකත් ඒ කැටගරියේ එකක් තමයි.

http://kathandara.blogspot.com/2014/06/blog-post_21.html

කඹේ පාගපු ගොනා ගැන කතන්දරයක් - Silly me!

අපේ මතකයේ යට හැංඟිලා තියෙන එච්චර වැදගත්කමක් නැති දේවල් සමහර වෙලාවට එකපාරටම උඩට එනවා නේද?

සමහරවිට එහෙම වෙන්නේ මොකක් හරි දෙයකින් ඒ මතකය නැවත උත්තේජනයවීම හින්දා වෙන්න ඇති, එහෙම නැත්තං ඒක නිකම්ම නිකං අහඹු සිදුවීමක් වෙන්නත් පුළුවන්.

අද කියන්න යන මේ කතන්දරේට සම්බන්ධ සිද්ධිය හදිසියේම මගේ මතකයට ආවේ ඇත්තටම ඇයි කියලා මට තාම හිතාගන්නට බෑ.

අර මං කලින් දවසක ලියපු කූණිස්සෙකුගේ මතකය වගේ නොවිසඳුණු කේස් එකක් මේකත්.

මේකයි කතන්දරේ.

http://kathandara.blogspot.com/2014/06/blog-post.html

අඩෝ මරක්කලයා! - Hey you seafarer!

අවිහිංසාව, මෛත්‍රිය, කරුණාව වැනි අතිශය මානුශික සංකල්ප අනුව තම ජීවිතය හැඩගසා ගන්නට අපට හොඳින් උදව්කර ගත හැකි බුද්ධ ධර්මයට නිගා දෙන ගණින්නාන්සේලා පිරිසක ගේ උසි ගැන්වීම් සහ එයට වක්‍රාකාරව උල්පන්දම් දෙන ඇතැම් දේශපාලුවන් ගේ ක්‍රියාදාමය නිසා රටම නැවතත් අගාධයට වැටෙන්නට යන මේ මොහොතේ, එකී එක් ගණයෙකු ගේ අධෝ මුඛයෙන් පිටවූ වදන් වැලක් මට අන්තර්ජාලය හරහා අසන්නට ලැබුණි.

එහිදී ඔහු කීප විටක්ම පැවසු වචනයක් වූයේ "මරක්කලයින්" යන්නයි.

"මරක්කලයින්" යන්නද "හම්බයින්" යන වචනයද සාමානයෙන් මුස්ලිම් ජාතිකයින් යැයි හැඳින්වෙන ඉස්ලාම් ආගම අදහන ජන කොටසට එක්තරා ආකාරයකට නිග්‍රහ කිරීම සඳහා වර්තමානයේ දී භාවිතා වෙන බව අපි දනිමු.

එසේ වුවද, අප සමහරුන් සමහර විට නොදන්නා කරුණක් නම්, මේ "මරක්කලයින්" හම්බ "හම්බයින්" යන වචන වලට මුල්වී ඇත්තේ මුහුදු තරණය සඳහා යොදා ගන්නා ලද බෝට්ටු වර්ග දෙකක් බවයි.

http://kathandara.blogspot.com/2014/06/hey-you-seafarer.html

නපුරු පෙම්වතෙකු ගේ චූල්ල කතා වස්තුව - Cruelty defined!

මේ නපුරු පෙම්වතා මට මේ කතන්දරේ කිව්වේ දැන් සෑහෙන කාලෙකට කලින්. දශක දෙකක් විතර වගේ ගෙවිලා ගිහින් තිබුණත්, කතන්දරේ සාරාංශය එදා වගේම අදත් ඒ විදියටම වැදගත් කියලයි මට හිතෙන්නේ.

ඒ හින්දා තමයි මට හිතුනේ මෙච්චර කාලයක් පොරොත්තු ලේඛනයටවත් දාන්නේ නැතුව හිටපු මේ ඉතා කෙටි කතන්දරේ අද ලියලා දාන්න.

කතා නායකයාට නමක් අවශ්‍යම නෑ, හැබැයි ඕන්නම් කියමුකෝ ආසිරි කියලා.

ආසිරි මේ කියන කාලේ ලව් කේස් එකක පැටලිලා හිටියා ප්‍රියානි කියලා කෙල්ලෙක් එක්ක. දෙන්නාම විසි ගණංවල මුල හරියේ හොඳ තරුණ වයසේ.

http://kathandara.blogspot.com/2014/06/cruelty-defined.html

Sunday, June 15, 2014

සිංහල ළමයින් ට දෙමල ආරේ නම්? - Is this a new trend?

ළමයින් ගේ නම් ගැන මං මීට කලින් කතන්දර කීපයක්ම ලියලා තියෙනවා.

ඒවායින් මං කැමතිම කතන්දරයක් තමයි අර එක පවුලක මුලින් උපන්න කෙල්ලෝ තුන්දෙනාට නියම ලස්සනට රයිම් වෙන නම් දාපු දෙමව්පියෝ හතරවෙනියා පුතෙක් වුනාම ඒ තමන්ගේ නීතිය තමන්ම කඩලා අංජබජල් නමක් දාපු කේස් එක.

නම් ගැන කතාකරන කොට සිංහල අයට සාමාන්‍යයෙන් වාසගමක් කියලා එකක් තියෙනවා නේ.

අපේ තාත්තලා ගේ සහ ඊට උඩ පරම්පරාවල මේ වාසගම ආවේ සාමාන්‍ය ක්‍රමයට නමේ මුලටයි. අපේ කාලේ වෙනකොට ඒක ඉංගිරිසි ක්‍රමයට නමේ අගට එකතු වුණා. සමහරු තාමත් මුලටයි අගටයි දෙකටම පාවිච්චි වාසගම කරනවා.

http://kathandara.blogspot.com/2014/06/is-this-new-trend.html

Thursday, June 12, 2014

නිරුවත් රූමතියෝ - Naked Beauties

ඉංගිරිසියෙන් ටීනේජ් (teenage) යැයි පොදුවේ හැඳින්වෙන ගැටවරවිය යනු අප ළමාවියෙන් තරුණ වැඩිහිටි වියට යන ගමනේ දී ගතකරන එක්තරා ආකාරයක සංක්‍රාන්ති සමයක් ලෙසින් හැඳින්විය හැකිය.

ගැටවර වියේ මුල් අඩවියේ දී අපේ හැසිරීම් ළමා කාලයට වඩාත් සමීපවද, ගැටවර වියේ අවසාන අඩවියේ දී අපේ හැසිරීම් තරුණ වැඩිහිටි කාලයට වඩාත් සමීපවද ක්‍රියාත්මක වෙන බව අපි අත්දැකීමෙන් ම දනිමු.

උසස් පෙළ හදාරන කාලයේදී මේ ගැටවර හෝමෝන උතුරා යන්නට පටන් ගත් විට, සිරුරේ ඇතිවන වෙනස්කම් සමගම සිතේ ද අමුතු සිතුවිලි හට ගන්නට පටන් ගනී. සාමාන්‍ය පෙළ සෞඛ්‍ය පාඩමේදී කියා දුන් පොඩි පොඩි ලිංගික කරුණු වලට අමතරව වෙනත් ක්‍රමවත් අධ්‍යාපනික පැහැදිලි කිරීමක් අපට කිසි විටක පාසලෙන් හෝ නිවසෙන් හෝ නොලැබුණු නිසා ඒ බෝට්ටුවේම සිටින සම වයසේ මිතුරන්ගෙන් ලැබෙන අනිසි අදහස් සහ උපදෙස් මත අපේ සිත් තරමක් දුරට හෝ හැඩ ගැසීම වැලැක්විය නොහැකිය. අප හැදුණු වැඩුණු සමාජය මේ සම්බන්ධයෙන් අපේක්ෂා කළේ ද එය විය හැකිය.

http://kathandara.blogspot.com/2014/06/naked-beuties.html

විජ්ජාවෙන් හොඳම විජ්ජාව ගැලවිජ්ජාව! - Gelavijja Stage Drama by Nishman Ranasinghe

මට මතකයි මං නමයේ පන්තියේ ඉන්න කාලේ තමයි අන්තිමට තාත්තාගෙන් ගුටියක් කෑවේ.

ඒ ඉස්කෝලෙන් පස්සේ නාට්‍ය තරගයක් බලන්න ගෙදරට නොකියා නතරවෙලා පරක්කු වෙලා ආපු හින්දයි.

එදා ඒ නාට්‍යයේ රඟපාපු අපේ පාසලේ උසස් පෙළ ශිෂ්‍යයින්ගෙන් අඩු වශයෙන් දෙන්නෙක් අද ලංකාවේ සුප්‍රසිද්ධ නළුවෝ.

ඒ ගුටි කෑමෙන් පස්සේ (ඇත්තටම නිකං ටොක්කක් සහ කණ මිරිකීමක් විතරයි) මං ඒ නාට්ට කලාවට තිබුණ ඇල්ම පොඩ්ඩක් පස්සට දැම්මා. ඒ විස්තර පසුව ලියන්නම්.

ඊට පස්සේ පේරාදෙනියේ කම්මලේ ඉන්න කාලේ ඔය "ෆෙෂර්ස් වෙල්කම්", "ෆැකල්ටි ඩේ" වගේ දවස්වල පොඩි පොඩි විනාඩි දහයේ ස්කිට් ලියලා රඟපෑවට ලොකු ප්‍රොඩක්ෂන් එකකට සෙට් වෙන්න ට්‍රයි කරපු දෙපාරම ඒ චාන්ස්වලට කෙල වුණා!

http://kathandara.blogspot.com/2014/06/gelavijja-stage-drama-by-nishman.html

Saturday, June 7, 2014

කඩල ආච්චී - Gram seller (ඇනෝනිමසකු ගේ තර්ජනයකට බියෙන් ලියන ලද කතන්දරයකි!)

මා ගමේ කණිෂ්ඨ පාසලේ උගත් කාලයේ එක්සත් ජනපදයේ ආධාර ක්‍රමයක් යටතේ නිපදවුණු විස්කෝත්තු තුන බැගින් අපට විවේක කාලයේ දී නොමිලේ ලැබුණි. ඇදිහැස (එනම්, ඇමරිකන් දීමනා හැමට සමානව) නමින් හැඳින්වුණු මේ විස්කෝත්තු වර්ගය රසයෙන් කෙසේ වුවද හැඩයෙන් නයිස් විස්කෝත්තු සේ විය. එකල බහුතරයක් පාසල් සිසුන් දිවා කාලයේ තම කුස පුරවා ගත්තේ මේ විස්කෝත්තුවල පිහිටෙනි.

විස්කෝත්තු කෑමෙන් පසු මා පානය කළේ අම්මා උදෑසන මිශ්‍රකර ප්ලාස්ටික් බෝතලයක් පුරවා දෙන හැලිබොරේන්ජ් නම් වූ කෝඩියල් වර්ගයයි. කෝඩියල් නැති දවස්වල පාසලේ ළිදෙන් වතුර පනිට්ටුවක් ඇදගෙන රිසි සේ බීවෙමු. පහේ පන්තියේ දී පාසලේ ලිඳ සිඳී ගිය නිසා දෝ අපට පන්තියේ දී ම බොන්නට කලගෙඩියක් පුරා වතුර තිබුණි.

http://kathandara.blogspot.com/2014/06/gram-seller.html

Friday, June 6, 2014

දුක යනු කුමක්ද? - No time to do anything!

චතුරාර්ය සත්‍යය ඕපන් සෝස් සංකල්පයකි යන මැයෙන් මම කලකට පෙර කයි-කතන්දරයක් ලියුවෙමි. ඒ මාත්‍යකාව හුදෙක්ම මා පේරාදෙනිය විශ්ව විද්‍යාලයේ ගත කළ මුල් කාලයේ ලියූ කවියකට පෙරවදනක් සැපයීම පිණිස සකසන ලද්දක් වූවද, මගේ ඒ ඕපන් සෝස් සංකල්පයකි යන හැඳින්වීමට අදාල කයි-කතන්දරය එය කියවූ කීප දෙනෙකු ගේ විවේචනයට ද ලක්විය.

අද නම් මම එවැනි බඹරුන්ට ගල් ගැසීමක් කරන්නට අදහස් නොකරමි.

මට කියන්නට අවශ්‍ය වී ඇත්තේ, දුක යනු කුමක්ද යන්නය. මෙය වර්තමාන කාලයේ මගේ පුද්ගලික අත්දැකීම් මත පදනම් වූ අර්ථ දැක්වීමක් පමණි. එසේම මෙය කවියක් හෝ කවියක් වගේ එකක් හෝ නොවේ.

http://kathandara.blogspot.com/2014/06/no-time-to-do-anything.html

සීයලා තුන් දෙනා ගේ චූ සහ කක්කා කතාව – A geriatric joke

රෝහල් සායනක පොරොත්තු කාමරයක සීයලා තුන් දෙනෙක් කතා බහක නිරතව සිටියහ.

එක් සීයා කෙනෙක් මෙලෙස පැවසීය.

"මගේ වයස දැන් අසූවයි. මට තියෙන ප්‍රශ්ණේ තමයි මේ චූ කරන්න අමාරු එක. ඔන්න මං උදේ හතට නැගිටිනවා. එතැන ඉඳලා උදේ අට විතර වෙනකං කරන්නේ ටිකෙන් ටික චූ දාන එකයි. එක පාරට දාන්නත් බෑ. කොච්චර දැම්මත් ඉවරයක් නෑ. මේ නාකි වෙන එක නං හරිම ලෙඩක්!"

ඒ ඇසූ දෙවෙනි සීයා මෙසේ පැවසීය.

http://kathandara.blogspot.com/2014/06/geriatric-joke.html

කයි කතන්දර ලිවීමත් කලාවක් ද? - How to become an artiste?

තුනේ පන්තියේ දී මුහුදු වෙරළ ගැන කවියක් ලියා මිහිර පත්තරේට දැම්මා වුණට, මගේ කවි ජීවිතේ නැගලා යන්න පටන් ගත්තේ අවුරුදු දාසයේ දී විතර ඉඳලායි.

ඒ කාලේ මං ගණේමුල්ලේ ඉඳලා කෝච්චියේ මරදානට යනවා ඉස්කොලේ. හෝමෝන් වැඩිවීගෙන ආපු නිසාම ඔන්න කවි ලියවෙන්න පටන් ගත්තා. ඒ ලියපු මුල් කවිය ගැන කතන්දරේ කලින් දවසක මං කියලා තියෙනවා.

පසු කාලෙක ඔය කවි ලිවීම ගැන මං හිතවතෙකුට ලියා යැව්වේ මෙහෙමයි.

අවුරුදු දාසයෙදි දුම්රියෙ යන කාලේ
කෙල්ලන් දුටිමි බැන්දෙමි කවි මනමාලේ
ඒ කවි ලියූ පොත් ගොඩ විතරයි රාලේ
මගෙ කවිකමට ඉතුරුව ඇත්තේ සාලේ!

http://kathandara.blogspot.com/2014/05/how-to-become-artiste.html